بررسی میزان کاربست اخلاق حرفه ای توسط اعضای هیات علمی آموزش های مجازی دانشگاه اصفهان و علوم پزشکی اصفهان

هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان کاربست مولفه های اخلاق حرفه ای در پنج حیطه طراحی و تدوین، تدریس و اجرا، ارزشیابی، استفاده از فناوری ها و ویژگی های دموگرافیک توسط اعضای هیات علمی و دستیاران آنان در آموزش های مجازی دانشگاه اصفهان و دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در نیمسال دوم 92-91 بود. پژوهش از نوع کاربردی و با روش توصیفی- پیمایشی انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیات علمی و دستیاران و دانشجویان آموزش مجازی در چهار گروه مدیریت (mba)، مدیریت اجرائی (emba)، علوم کتابداری و اطلاع رسانی دانشگاه اصفهان و هیأت علمی گروه پرستاری و مامائی علوم پزشکی اصفهان بودند. نمونه آماری دانشجویان شامل 175 دانشجو آموزش مجازی و نمونه آماری اعضای هیأت علمی شامل اساتید و دستیاران آنان که به هر دو شیوه سنتی و مجازی تدریس داشته اند می گردد. برای نمونه گیری دانشجویان از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم و برای نمونه گیری اعضای هیات علمی از نمونه گیری هدفمند استفاده شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته (برگرفته از اصول اخلاق حرفه ای مورای و همکارانش) جمع آوری شد. روایی صوری و محتوایی سوالات پرسشنامه با بهره گیری از نظر متخصصان و صاحب نظران وپایائی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 0/94 محاسبه گردید.برای تحلیل آماری داده ها با استفاده از نرم افزار 21spss انجام شده است در سطح توصیفی از شاخص های آماری نظیر میانگین، درصد و انحراف معیار و در سطح آمار استنباطی شامل آزمون های t تک متغیره، تحلیل واریانس، آزمون آنوا و آزمون تعقیبی توکی استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که میزان کاربست اخلاق حرفه ای از نظر دانشجویان در چهار حیطه طراحی، تدریس، ارزشیابی و فناوری آموزشی پائین تر از میانگین مطلوب و در نمونه اعضای هیات علمی و دستیاران بالاتر از میانگین است.بین دیدگاه های اعضای هیات علمی، دستیاران و دانشجویان در مورد مولفه های رشد حرفه ای مداوم بر حسب گروه (علوم انسانی، علوم پایه و فنی و مهندسی)، مرتبه علمی و سابقه تدریس تفاوت معنی داری وجود نداشته است.